Kryzys hiacyntu wodnego sieje spustoszenie na Jeziorze Wiktorii, niszcząc lokalną gospodarkę rybacką

Ogiro Fannuel, miejscowy rybak z plaży Luanda Konyango, stał na brzegu Jeziora Wiktorii, a jego zniszczone dłonie ostrożnie rozkładały sieci rybackie. Pracując pilnie rozplątując węzły, mówił do siebie z ciężkim sercem.

„Kiedyś te wody były obfite w życie i pełne ryb, które zapewniały utrzymanie naszym rodzinom. Teraz bezlitosna inwazja hiacyntów zadławiła nasze ukochane jezioro, przez co walczymy o przetrwanie – szepnął Ogiro.

Nastąpiło to po 16-godzinnym pobycie na jeziorze bez udanego połowu. Długie, bezowocne godziny były widoczne w jego oczach, gdy starał się utrzymać je otwarte.

Jego głos drżał od mieszaniny smutku i frustracji, gdy wspominał czasy obfitych połowów i dobrobytu. Teraz tętniące niegdyś życiem jezioro odzwierciedlało spustoszenie w jego sercu, sprawiając, że zaczął się zastanawiać, jaka jest jeszcze nadzieja dla niego i innych rybaków.

Los rybaków z Jeziora Wiktorii

Od ponad stulecia społeczność wokół Jeziora Wiktorii korzysta z jego wód nie tylko do użytku domowego, ale także do celów gospodarczych. Jednak niedawna inwazja upartego hiacyntu wodnego stała się zagrożeniem, pozbawiając je głównego źródła dochodu i zanieczyszczając wody jeziora.

Groźba Hiacyntu: oblężone jezioro

Hiacynt wodny nękający słodkowodne jezioro stał się jednym z największych koszmarów, z jakimi boryka się jezioro w ostatnich latach. Jest to wolno pływająca, wieloletnia roślina wodna. Jezioro Wiktorii, znane również jako „Nam Lolwe” w lokalnym dialekcie Luo, obejmuje trzy kraje: Kenię, Ugandę i Tanzanię. W Kenii cztery hrabstwa Luo leżą wzdłuż brzegów Jeziora Wiktorii, a ich mieszkańcy od czasów starożytnych byli rybakami.

Jezioro Wiktorii to jedno z najważniejszych zasobów słodkiej wody, odpowiadające za prawie połowę całkowitej produkcji ryb w Kenii. Na plaży Luanda Konyango w hrabstwie North Kadem Ward-Nyatike w hrabstwie Migori skutki działania hiacyntu wywołały rozdzierające serce historie o pogorszeniu się warunków życia lokalnej społeczności rybackiej.

Wpływ gospodarczy i walka społeczności

Wędkarstwo, główna działalność na małej plaży Luanda Konyango, zostało poważnie dotknięte stale rozprzestrzeniającym się zagrożeniem ze strony hiacyntów, które szybko się rozmnaża i pochłonęło już trzy czwarte plaży.

Niegdyś tętniący życiem rynek nie przyciąga już klientów i tradeszukających okonia nilowego, tilapii, błota i sardynek, powszechnie nazywanych Omeną. Hiacynt zablokował dostęp do plaży i głównego jeziora, przez co woda na plaży nie nadawała się do spożycia przez ludzi i zwierzęta ze względu na wysoki poziom zanieczyszczenia.

Obecność hiacyntu wodnego zwiększa częstość występowania chorób, gdyż stanowi pożywkę dla komarów i innych owadów. Prowadzi to do większej liczby przypadków wysypki skórnej, kaszlu, malarii, zapalenia mózgu, zaburzeń żołądkowo-jelitowych i bilharcji/schistosomatozy. Hiacynt wodny zakłóca również uzdatnianie wody, nawadnianie i zaopatrzenie w wodę.

Wysiłki mające na celu walkę z zielonym najeźdźcą

Ogiro zauważył, że hiacynt zablokował dostęp do miejsca wyładunku, zmuszając rybaków do marnowania godzin na pokonywaniu 300-metrowego odcinka, aby dostać się do jeziora. W wietrzne dni silny strumień powietrza i fale wpychają łodzie w gęstą roślinność hiacyntów i chwastów papirusowych, stwarzając ryzyko utonięcia.

Naraża to je również na niebezpieczeństwo ataku ze strony bezlitosnych stworzeń wodnych ukrywających się pod gęstą roślinnością. Efekt hiacyntu zniszczył sprzęt rybacki, drastycznie ograniczył połowy ryb i zapewnił siedliska niebezpiecznym zwierzętom wodnym i gadom, takim jak krokodyle i jadowite węże.

„Czasami utkniemy w hiacyncie na wiele godzin z powodu słabej widoczności z miejsca lądowania i głównego jeziora” – powiedział Ogiro.

Wyjaśnił, że śruby napędowe silników łodzi uszkodzone w wodach pełnych hiacyntów doprowadziły do ​​niepotrzebnych wydatków i uszczuplenia ciężko zarobionych oszczędności. Zmniejszenie liczby miejsc wyładunku ze względu na hiacynt wodny doprowadziło do zatorów na plażach, przez co lądowanie na kilku czynnych plażach jest niebezpieczne dla rybaków.

Wody, od których w dużej mierze zależy okoliczna społeczność, zostały zanieczyszczone, a miejscowi nie mają już czystej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i zwierzęta.

Alice Adhiambo, handlarka rybami na plaży Luanda Konyango, ubolewa, że ​​w ciągu ostatnich pięciu lat połowy ryb malały z powodu hiacyntu wodnego. „Pięć lat temu, kiedy plaża była wolna od chwastów, łowiliśmy bardzo duże ryby, ale rosnąca ilość hiacyntów pogorszyła sytuację pod względem połowów” – rued Adhiambo.

Według niej tętniąca niegdyś życiem plaża targowa nie przyciąga już klientów i traders, którzy narzekają, że połów jest zbyt mały, co sprawia, że ​​podróżowanie 50 kilometrów od miasta Migori jest ekonomicznie nieopłacalne.